Piotr Zmyślony | 6 maja 2014

Ogólny termin „zarządzanie turystyką w mieście„, czy w znaczeniu wąskim, czy w szerokim, nie wypełnia bogactwa podejść w ramach tej koncepcji. Warto zwrócić uwagę na trzy podejścia koncepcyjne, które są obecnie najbardziej popularne.

Destination governance

Zarządzanie w odniesieniu do turystyki w mieście można rozumieć w kategoriach koncepcji governance oznaczającej współrządzenie lub zarządzanie partycypacyjne, a szczególnie w odniesieniu do koncepcji dobrego współrządzenia (good governance), respektującego zasady partycypacji wszystkich zainteresowanych stron, otwartości i partnerstwa, przejrzystości, efektywności, dążenia do konsensusu oraz integralności działań (Komisja Europejska 2001; MRR 2008; UNESCAP 2010).

Zarządzanie turystyką jako współrządzenie (destination governance) odnosi się do ustalania i wdrażania spójnej polityki (strategii) turystycznej oraz zgodnego z nią trwałego systemu organizacyjnego, a także podejmowania skutecznych decyzji w tym zakresie. Proces zarządzania określa działania operacyjne, prognozowanie, priorytety i cele rozwojowe w odniesieniu do turystyki w mieście (UNWTO 2010). 

Destination leadership

Podkreślenie aspektu podmiotowego oraz związanego z nimi kontekstu motywacyjnego i decyzyjnego w odniesieniu do kluczowych graczy w regionie prowadzi do traktowania zarządzania turystyką w kategoriach przywództwa w regionie turystycznym. Przywództwo w regionie turystycznym (destination leadership) dotyczy jednego lub więcej podmiotów stanowiących centrum decyzji lub działań w kwestiach związanych z rozwojem turystyki w regionie lub będących w stanie zaktywizować i zintegrować inne autonomiczne podmioty oraz zapewnić efektywną komunikację i współpracę między nimi w celu podejmowania uzgodnionych decyzji lub działań w tych kwestiach. W teorii i praktyce zarządzania turystyką istnieje jeszcze jeden nurt, silnie łączący zarządzanie turystyką z marketingiem terytorialnym.

Destination marketing and management

Jest to charakterystyczne dla pierwszych faz ewolucji koncepcji oraz dla prac opisujących anglosaski, a przede wszystkim amerykański, terytorialny system organizacyjny turystyki. Zarządzanie marketingowe w regionie turystycznym (destination marketing and management) można określić jako aktywne, skoncentrowane na odwiedzających podejście do rozwoju gospodarczego i kulturalnego regionu, które równoważy i równocześnie integruje interesy turystów, przedsiębiorstw turystycznych oraz społeczności lokalnej (DMAI 2008; Wang 2011). Wielu ekspertów (m.in. Ford, Peeper 2008; Middleton, Clarke 2001; Wang 2011) twierdzi, że rzeczywiste działania organizacji odpowiedzialnych za zarządzanie turystyką dotyczą przede wszystkim planowania i realizowania działań marketingowych.

Przestrzenny charakter, międzysektorowy rodowód i zaangażowanie różnych szczebli administracji samorządowej powoduje, że zarządzanie turystyką w mieście sytuuje się na pograniczu polityki turystycznej, planowania przestrzennego, marketingu terytorialnego, administrowania publicznego oraz kierowania korporacjami, korzystając z ich dorobku koncepcyjnego, zakresów pojęciowych oraz wykorzystywanych w praktyce instrumentów oddziaływania. Ma ono charakter sterowania, oznaczającego wpływanie na podmioty gospodarki turystycznej, umożliwiającego optymalizację zachowań podmiotów zaangażowanych w tworzenie miejskiego produktu turystycznego.

Czym jest zarządzanie turystyką w mieście? Część 1

Wiecej na ten temat:

Kruczek Z., Zmyślony P. (2014). Regiony turystyczne – Podstawy teoretyczne. Studium przypadków, podręcznik akademicki, PROKSENIA.